Rozdział 2

Rozdział dedykuję Sabinie za piękny nagłówek <3

Rozdział 2

                                               Ian

Mojego najlepszego kumpla dzisiaj rozsadzało.

- Co jest Calum?- zapytałem w szatni przed w-fem. Spojrzał na mnie wściekły.

- Mieszkaj z gejami pod jednym dachem. Nie polecam- warknął. A więc to o to chodzi… Strasznie nie lubię gadać na ten temat z nim. Nie wiem jak mam się zachować. Z siedemnaście lat temu, Zayn Malik poszedł do dziwki, która miała spełnić funkcje surogatki. Zmusił ją do tego i dziewięć miesięcy później urodził się Calum. Dziwka dostała swoje pieniądze i nie chciała mieć nic z nimi wspólnego co ucieszyło Zayn’a. Zapomniałem dodać, że Zayn był i jest gejem. Poślubił Louis’a Tomlinsona i jego zapisał w papierach jako drugiego ojca Calum’a. I teraz jest Calum Malik-Tomlinson. Jak Calum przyjmuje to do wiadomości? Dosyć dobrze, ale czasami wybucha.

- No to ostro się zapowiada. Rozwiń swoją wypowiedź.

- „ Cześć ojcowie, casting był super, możemy wygrać” „ O to dobrze. Zayn misiu kiedy idziemy na ten bankiet?” Wystarczy?

- Wystarczy. Mogę pogadać z moją mamą, ona…

- Nie. Nie gadaj. Nie chcę.- westchnąłem.

- To jak mam ci pomóc?

- Nie pomożesz mi. Nikt mi nie pomoże. Zawsze będę synem gejów. Albo raczej synem dziwki i geja, a podopiecznym partnera ojca. Nie wierzę- zaczął się śmiać.

- Z czego się śmiejesz, Cal?- co się  z nim dzieje.

- Nareszcie do mnie dotarło czemu Rosaline się do mnie nie przyznaje. Bo jestem synem gejów. Haha- wybuchnął śmiechem.

- Stary, nie radzisz sobie. Weź dzień wolnego.- dalej się śmiał.- Chodź, bieg dobrze ci zrobi- zaprowadziłem go na dwór. Już trochę się uspokoił. Mieliśmy przebiec pięć kółek, a potem ci którzy wszystko mają zaliczone mają czas wolny. Czyli m.in. ja. Wypatrzyłem Naomi Harrison. Maturzystkę, przyjaciółkę Cassie. Popalała papierosa.

- Cześć- usiadłem koło niej.

- Jeśli chcesz gadać o Ashtonie i Cass to idź.

- Wiem, że nie ma u niej szans. Po prostu chciałem zapytać co u ciebie. – prychnęła.

- Ojciec, który chce żeby jego córeczka była najlepsza w tym co on kocha.- ojciec Naomi jest trenerem drużyny pływackiej, kiedyś trenował moją mamę i rodziców Nathalie. A no i zapomniałem dodać chyba najważniejsze. Jest moim dziadkiem, ale Naomi o tym nie wie. To trochę straszne, ale tak postanowił mój dziadek, Marshall.

- U mnie jest ojciec, którego prawie nie ma w domu, ma do przekazania firmę i akademię, i widać, że w głębi serca nie chce żeby jego pierworodny spełniał marzenia.

- Ojcowie są do dupy- zaśmiałem się.

- Lepiej bym tego nie opisał.- podała mi paczkę papierosów.- Nie palę.

- W twoim wieku też tak mówiłam i pół roku później byłam uzależniona.

- Może powiesz ojcu o tym, że cię to nie kręci?

- On wie, ale nie potrafi się z tym pogodzić. Pewnie twój też?- kiwnąłem głową. Dziewczyna wstała i zgasiła papierosa, którego wrzuciła do śmieci- Kręci mnie prawo więc go przestrzegam. A teraz przepraszam, muszę zniknąć zanim mój ojciec mnie znajdzie- puściła mi oczko i odeszła.

Naomi

- Turner, szatnia!- krzyknął nauczyciel, a ja posłusznie powędrowałem do szatni.

                                                   ***

Siedzieliśmy właśnie na stołówce. Zaraz ogłoszą wyniki. Jesteśmy trochę zdenerwowani.

- Przepraszam, mogę prosić o uwagę?- zapytał wicedyrektor.- Chciałbym ogłosić wyniki, kto zagra na tegorocznym balu majowym. Tak, więc na tegorocznym balu zagra… zespół 5 Seconds of Summer! – wszyscy zaczęli nam gratulować, a to co przed chwilą usłyszałem powoli do mnie dochodziło. Zagramy na balu! Tak! Nareszcie dobre wiadomości! Niestety nasze szczęście przerwał dzwonek na lekcje. Historia, to jedyne co jeszcze dzisiaj musimy przetrwać. Ruszyłem z Calumem, Ashtonem, Michaelem, Ashley i bliźniakami Horan pod klasę.

- Idź pogadać z Nath- szepnął do mnie Ash.

- Oszalałeś?- mruknąłem.

- To idealna okazja. W końcu zaistniejemy dla całej szkoły. Każda panna będzie cię chciała. Wyobraź dobie, że do takiej zwykłej dziewczyny jak ona podchodzi taki chłopak jak ty i zaprasza ją na bal- walnąłem go w ramię- Au, co to miało być?

- Nie jest zwykła. Jest wyjątkowa.

- Bo cię nie chce?- oberwał tym razem mocniej.

- Ma coś w sobie. Koniec rozmowy- zająłem swoje miejsce pod oknem. Osiemnaście lat temu, w tej ławce, w tej Sali siedziała moja mama. Nawet jest jeszcze napisane „Diana Evans”. Przede mną siedzi Calum a na jego jest napisane „ Layla Allen”. Tak, moja mama i ciocia Layla nie były grzeczne. No cóż.. Czekałem na panią Jin, ale nie stawiała się. Po pięciu minutach w Sali pojawił się mężczyzna którego widzę pierwszy raz na oczy.

- Dzień dobry klaso. Nazywam się Nathaniel Dark i przychodzę na zastępstwo do końca roku za panią Jin.- i wszystko jasne.- Moglibyście się po kolei przedstawić. I tak każdy się przedstawiał aż w końcu doszło do mnie.

- Ian Turner.

- Dobrze, dziękuję. Teraz omawiacie wojnę brytyjsko- amerykańską?- pokiwaliśmy głowami.- Co powiecie żeby zostawić te nudne tematy na przyszły rok, na powrót pani Jin, a ze mną zajmiecie się czymś innym?

- A czym pan dokładniej chce się zając?- zapytał Luke, który nie ma problemu z historią.

- Mity, stworzenia nie z tego świata, dowody na ich istnienie. Co wy na to?- każdy się  z nim zgodził. W sumie to może być nawet ciekawe- Cieszę się, że jesteście za. I chciałbym  żebyście wyrażali swoją opinie, opowiadali to co wiecie na dany temat- odwrócił się i zaczął pisać temat na tablicy. Było to tylko jedno słowo. Anioły.- Kto mi coś powie na temat aniołów? – Albert, klasowy kujon podniósł rękę.

- Mieszkają w niebie, służą bogu, czynią dobro, strzegą nas.

- Owszem, niektórych aniołów to dotyczy. Jednak chciałem się skupić na innej randze. Ktoś domyśla o co mi chodzi?- postanowiłem coś palnąć.

- O upadłe anioły?- mężczyzna uśmiechnął się.

- Dokładnie. Powiesz nam coś o nich, Ian?- ale się wpakowałem.

- Anioły, które zostały zesłane na ziemie i żyją pośród ludzi?

- Nie zupełnie. Tak się o nich mówi, ale nie. Można powiedzieć, że upadły anioł to człowiek, który zmarł, ale dostał drugą szansę na życie. I taki typ anioła dzieli się na dwa podtypy: światła i ciemności. Jak pewnie się domyślacie że tak jakby dzieli się na dobro i zło. – podniosłem rękę- Tak Ian?

- Jak to jest możliwe, że dostaje się drugą szansę? – nauczyciel usiadł na biurku.

- Chodzi ci jak to jest możliwe? Bóg wybiera osobę, która ma dostać drugą szansę. A to od niej już zależy za którą stroną się obejdzie.

- A co potem? Jaki to ma cel?

- To postanowiłem zostawić na następną lekcje, bo wtedy zrobi pod temat do tego.

- To w takim razie skąd mamy dowody na ich istnienie?- chciał mi odpowiedzieć, ale zadzwonił dzwonek i wszyscy wyparowali z klasy. Ja tez udałem się do wyjścia.

- Ian?- podszedłem do biurka.- Stawiam ci 6 za aktywność i chciałbym ci zadać dodatkowa pracę na ocenę. Co powiesz żeby poszukać w różnych źródłach o dowodach na istnienie aniołów? I to na jutro?- zgodziłem się- To świetnie. A teraz zmykaj, bo pewnie znajomi się niecierpliwią- pożegnałem się i wyszedłem z Sali.

                                               ***

Poszliśmy świętować do naszej knajpki „ U Billy’ego” i w domu byłem o 19. Najpierw zabrałem się za tą nudniejszą część pracy domowej. Na koniec zostawiłem sobie historie. Wpisałem w Google „dowody na istnienie aniołów” Były jakieś księgi, pióra, korporacja zajmująca się szukaniem aniołów McVey Corporation w Newton. No proszę, a w Portland jest jakiś badacz aniołów, który zajmuje się tym od lat i ma pełno dowodów. Może jutro bym się do niego przeszedł? Luigi Simons. Swoje biuro ma w centrum miasta. No proszę. Zapisałem wszystko co najpotrzebniejsze na kartce. Spojrzałem na zegarek. Zaraz 22. Kurde… Spakowałem wszystko do torby i przygotowałem ubrania na jutro. Wziąłem szybki prysznic a kiedy wyszedłem zastałem moją mamę siedzącą na krześle.

- Cześć mamo- posłałem kobiecie uśmiech, który odwzajemniła. Mam być szczery? Bardzo kocham moją mamę, ale nie bierzcie mnie za maminsynka. Po prostu bardzo dobrze się dogadujemy (lepiej niż ja z ojcem) i wiem, że mogę na niej zawsze polegać.

- Cześć. I jak było w szkole?

- Nudno. Dostałem 6 z aktywności z historii. No i wygraliśmy- mama znalazła się tuż przy mnie i zaczęła mnie mocno ściskać.

- Gratuluje ci. Nawet nie wiesz jaka jestem dumna.

- Tylko mnie nie uduś- oderwała się ode mnie i popatrzyła.

- Jaki ty już jesteś duży. Już niedługo się stąd pewnie wyniesiesz i zostawisz matkę samą- powiedziała półżartem

- Jeszcze z dwa lata. No i nigdy o tobie nie zapomnę.- na dole coś się stłukło.

- Chyba muszę iść to sprawdzić. Dobranoc- powiedziała i opuściła pokój.

- Dobranoc- położyłem się po czym poszedłem spać.

                                             Diana

Zeszłam na dół gdzie Caine sprzątał resztki miski.

- Nieładnie- zaśmiałam się. Uklęknęłam i chciałam mu pomóc sprzątać.

- Zostaw- mruknął i szybko zebrał ostatnie kawałeczki.

- Co ty taki nie w sosie?

- Wydaje ci się tylko.- warknął. No dobra.

- Idę się położyć. Wiesz gdzie mnie szukać- ruszyłam na górę czując jego wzrok na moich plecach. Położyłam się i czekałam. Dwadzieścia minut później przyciągnął mnie do siebie.- To jak w końcu?

- Nie będę ci się wyżalał z byle czego. Jestem po prostu zmęczony.

- No to śpij- wtuliłam się w jego tors.

- Kocham cię wiesz?- uśmiechnęłam się.

- Ja ciebie też. Dobranoc Caine.

- Dobranoc Diana.
----------------------------------
Może być? Co sądzicie o rozdziale i nagłówku który zrobiła Sabina? Bo mi się bardzo podoba *.* No i czy pamiętacie Nathaniel'a? ( nie ma zbytnio ambitnego nazwiska xd) A teraz bardziej organizacyjnie : jeśli chodzi o związki, to spokojnie, pewnie sama będę się gubić, ale będę starała się pisać tak żebyście ogarniały. Rozdziały na początku mogą nie być zbyt ciekawe, bo wprowadzam was do ich życia, a przy okazji problemu powoli zaczynają się rozwijać. I mam nadzieję, że więcej osób będzie komentować (na LoD pojawiało się ok. 7 komentarzy a tu się pojawiło 5 w tym dwa od jednej osoby). Jeśli się pojawi te 7 to jeszcze w ten weekend dodam rozdział ;) To chyba tyle ;)