Rozdział 34

Rozdział 34

Obudziłam się. Jest 9.00. Wigilia. Leniwie podniosłam się z łóżka. Plan dnia: śniadanie, spędzenie trochę czasu z moją rodziną, obiad, znów spędzenie trochę czasu i wyjście z przyjaciółmi. Po drodze będą tam jakieś tradycje. No dobra. Złażę z łóżka i kieruję się na dół. Zastaję tam resztę domowników. Nawet Rogera.

- Dzień dobry.- mówię i siadam przy stole. Roger rzuca mi uśmiech, a mama mnie obserwuję.- Wesołych świąt.

- I nawzajem.- mówi ojczym.

- Mamo, cos się stało, że tak na mnie patrzysz?- pytam.

- Po prostu patrzą jaka już jesteś duża. – kręcę tylko głową. Mama stawia jedzenie na stole, po czym zabieramy się za nie.- Masz jakieś plany na potem?

- Tak, idę się spotkać z przyjaciółmi.

- A z kim konkretnie?

- No wiesz Layla, Luke, Caine, Louis, Niall.

- Zaraz kto? Kojarzę tylko Layle i Caine’a.

- A no racja. Louis i Niall to koledzy Caine’a, a Luke chodzi ze mną do klasy od listopada.

- I dopiero teraz mi o tym mówisz?

- Nie było kiedy.

- Carren. Daj spokój. Dziewczyna korzysta z życia.- mama odpuszcza, a ja dziękuje Rogerowi uśmiechem. Jemy w spokoju. Czasami Kyle gaworzy, ale trudno. To jego pierwsze święta. Po skończonym posiłku siadamy koło choinki i rozdajemy sobie prezenty. Powinno się to robić wieczorem, ale u nas tak jest od zawsze. Każdy dostaje po kilka prezentów. Dostałam lokówkę, różne lakiery, książkę Cobena „ Mistyfikacja” i sweter. Kiedy zobaczyłam z czym jest zaczęłam się śmiać. Był biały, a z tyłu miał czarne, anielskie skrzydła.

- Coś nie tak?- zapytała mama.

- Nie. Jest piękny.- po prezentach poszłam je zanieść na górę i się ubrać. Wrzuciłam na siebie białą spódniczkę z brązowym paskiem, koszulkę z napisem „oh my god” do tego marynarkę i buty na obcasie. Zeszłam na dół. Usiadłam na kanapie koło moich rodziców. Przez kolejne parę godzin rozmawialiśmy, śmialiśmy się, śpiewaliśmy kolędy, a Roger grał na gitarze. Było super. Potem mama przygotowała obiad, który zjedliśmy w milczeniu. Potem poszłam na górę. Zapakowałam

prezent dla mojego chłopaka. Był to zegarek, który mu się podobał. Siedziałam do 19.00 aż w końcu zadzwonił dzwonek do drzwi. Zeszłam na dół gotowa.  Layla stała już wystrojona.

- Idziemy?- zapytała

- Tak. Wychodzę.- krzyknęłam.- Gdzie Luke?

- Nie mógł iść. Nie wiem czemu dokładnie.

- Aaa. Szkoda.- trochę smutne, ale dobra już. Po dwudziestu minutach byłyśmy koło klubu gdzie się umówiłyśmy. Weszłyśmy do środka. Zauważyłam Lou i Nialla.

- Cześć chłopcy, Louis wszystkiego najlepszego- krzyknęłami rzuciłam mu się na szyję.

- O dziękuję.- uśmiechnął się.

- Gdzie Caine?

- Nie wiemy.- oznajmili. To dziwne. Usiedliśmy czekając. Nagle pojawiła się osoba, której się nie spodziewaliśmy.

- Cześć wszystkim.- powiedział Harry.

- Harry?- zapytałam.- Co ty tutaj robisz?

- Przyszedłem zobaczyć się z Laylą.- powiedział. Rzuciła mi przepraszające spojrzenie.- To co zatańczymy?- zapytał loczek przyjaciółkę. Pokiwała głową. Chłopaków wyciągnęły jakieś dziewczyny. Zostałam sama. Patrzyła na Stylesa jak tańczy z Lay. Miałam wrażenie, że patrzy cały czas na mnie. No trudno. Nagle Layla szepnęła mu coś i gdzieś poszła. Harry podszedł do mnie.

- Co tak sama siedzisz?

- A tak sobie.

- Caine cię olał?

- Nie…-spojrzał się na mnie.- No może. Nie wiesz przypadkiem gdzie jest? Nie odbiera ode mnie.

- Mam podejrzenia, że siedzi w tej jego knajpce.- wiem o którą chodzi.- Zawieść Cię tam?

- A mógłbyś?

- Jasne. Chodź.- wzięliśmy swoje rzeczy i wsiedliśmy do samochodu. Droga zajęła nam 15 minut.- Idź sama, ja tu poczekam.- wysiadłam z samochodu zdenerwowana. Co Caine miałby tu robić? Weszłam. Zaczęłam się rozglądać. Nie widzę go.  Jednak potem patrzę w stronę naszego stolika. Jest! Ale nie sam. Siedzi tam z jakąś śliczną blondynką. Trzymają się za ręce. Śmieją się. Widzę jak na siebie patrzą. Łzy zaczęły lecieć mi z oczu. Wybiegłam. Wsiadłam do auta.

- Ruszaj!- krzyknęłam.- Zawieziesz mnie do domu?

- Jasne. Co się stało?- zapytał.

- On tam był.. z jakąś.. śliczną blondynką i oni..

- Nie kończ. Czyżby Laura?

- Jaka do cholery Laura?

- Jego była.- wstrzymałam oddech. Najgorsze święta. Kiedy już mnie podwiózł podziękowałam mu i wbiegłam do domu.

- Diana? A ty już?- wbiegłam po schodach.- Diana?!- rzuciłam się na łóżko. Czemu?  Czy on po prostu chciał mnie wykorzystać? Nie wiem. Łzy leciały mi strumieniami. Nie płacz Diana. Nie płacz! Potrzebowałam teraz kogoś. Pomyślałam o Layli. Napisałam do niej.

Do Layla: Co robisz?

Od Layla: Jestem w domu i się nudzę. Harry mnie olał, ty gdzieś poszłaś, ale Niall się mną zajął i odwiózł mnie do domu. Jest słodki. A co?

Do Layla: Wolisz siedzieć w domu czy użyczyć mi swojego ramienia do płakania?

Od Layla: Daj mi piętnaście minut

Przez ten czas leżałam i wytykałam sobie błędy.

Oczami Caine’a:

Siedzę z Laurą i dobrze się bawimy. Wybaczyłem jej trochę i znów jesteśmy przyjaciółmi. Śmiejemy się z różnych rzeczy, czas mija. Która godzina?

- Och Caine. Nawet nie wiesz jak tęsknie za nami..- mówi przez co się ogarniam.

- Laura, nas już nigdy nie będzie. Przecież wiesz.

- Czemu nie możemy spróbować?

- Bo nie chcę.

- Chodzi o ta blondynkę?- zapytała. Wyrwałem rękę. Cholera, spóźniłem się!

- Jeśli nawet to co? Przepraszam, muszę iść.

- Caine, nie odwracaj się ode mnie.- krzyknęła, a już byłem przy samochodzie. Odjechałem i po krótkim czasie byłem na miejscu. Nigdzie nie widziałem Diany ani chłopaków, ale zauważyłem Harrego.

- Cześć. Nie wiesz gdzie jest Diana?- zapytałem na co on się zaśmiał.

- Pytała o to samo godzinę temu, a ja jej pokazałem. Teraz jest w domu i pewnie płacze, bo zobaczyła swojego chłopaka który ją zdradza.- co?! Nie. Nie. Nie. To niemożliwe.

- Kurwa!- krzyknąłem i pobiegłem do samochodu.

Oczami Diany:

Właśnie weszła Layla.

- Cześć kicia, co jest?- usiadła koło mnie. Przytuliłam się do niej. Nie miałam siły. Płakałam. Ona głaskała mnie po plecach.

- Caine.. on…mnie zdradził…

- Co?! Nie przejmuj się Diana. Żaden chłopak nie jest wart twoich łez.- siedziałyśmy w ciszy, ja nadal płakałam wtulona w nią. Nagle Layla zaczęła coś gestykulować za moimi plecami. Odwróciłam się. Caine. Stał na balkonie, cały blady ze szklistymi oczami. Stał i dał znak żebym otworzyła. Nie mogłam. Tylko wyszeptałam :

- To koniec.- on pokręcił głową. Zrozumiał. Zeskoczył z balkonu. Usłyszałyśmy krzyk złości i kopnięcie w śmietnik.

- Idź się przebrać a ja coś przygotuję.- ruszyłam do łazienki. Przebrałam się powoli w piżamę. Dokładnie się obejrzałam. Jestem brzydka. Nie dziwię się jemu. Wyszłam. Cała podłoga była obłożona kocami, poduszkami materacami, a lamki były włączone.

-Dziękuję.- uśmiechnęła się i poszła się przebrać. Położyłam się. Po paru minutach dołączyła do mnie Layla. Przytuliłam się do niej. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam..

----------------------

Jednak jest trochę wcześniej. Mam nadzieję, że się podoba. Jesteście smutne czy cieszycie się z końca ich związku? Bo mi jest trochę smutno, ale jeszcze dużo przed nami ;) Proszę żeby każdy skomentował ten rozdział kto czyta. Chociaż ten jeden raz. Nawet z anonima, tylko żeby się podpisać. To ważne. Następny rozdział dopiero w pt wieczorem albo sob rano ;/+ Macie tu aska do zadawania pytań na temat blogów, 1d itd http://ask.fm/dianablog. To chyba tyle :)