Rozdział 41

Rozdział 41

Przez kolejne niecałe dwa tygodnie moje życie się zmieniło. Zaczęłam opuszczać się w nauce. Raz nie przychodziłam na zajęcia, raz wychodziłam w połowie a czasami udawałam chorobę. Nie mam z tego żadnych konsekwencji. Rodzice nawet o tym nie wiedzą. Przez ten czas spędzałam z Loczkiem, Liamem i Zaynem. Tak z Zaynem. Teraz mam z nim dobry kontakt. Zaczęło się to parę dni po rozmowie z Cainem. Wspomnienie:

Szłam w kierunku szkoły, ale nie miałam zamiaru się tam zjawić. Parę ulic przed czekał na mnie Harry. Wsiadłam do samochodu i ruszyliśmy.

- Gdzie tym razem?- zapytałam Hazze.

- Na zgrupowanie aniołów ciemności. W lesie. Poznasz wszystkich.- fajnie, że mnie uprzedził.

- Ok.- jechaliśmy w milczeniu kwadrans. Przed laskiem nie stało zbyt dużo aut. Aż dwa. No tak. W końcu od czego są skrzydła. Wysiedliśmy.

- Jeśli będę musiał Cię zostawić nie okazuj strachu. Tu nikt nie może ci nic zrobić. Znajdź Liama albo Zayna.

- No dobra.- przepychaliśmy się przez tłum aniołów. Każdy był ubrany na czarno, miał tatuaż albo kolczyk. Boję się.- Harry nie czuję się zby..

- Hazzuś!- krzyknęła jakaś dziewczyna, która nagle znalazła się koło nas.

- Dolly!- krzyknął chłopak z takim samym entuzjazmem.

Dolly

Przytulili się. Styles kogoś przytulił.

- Nienawidzę cię za to.- powiedziała, po czym zwróciła się do mnie.- Jestem Cece Drake.- podała mi rękę.

- Diana Evans.- uściskałam jej dłoń.

- Dolly, zajmiesz się Dianą? Muszę iść porozmawiać z niektórymi.

- Spoko. Leć Hazz.- i poszedł.- To mam ci po przedstawiać ludzi czy chcesz iść w konkretne miejsce?

- Mogłabyś mnie zaprowadzić do Liama albo Zayna?

- Lolly jeszcze się nie zjawił, ale Zaza już jest. Chodź.- Lolly? Zaza? Jak na aniołów ciemności mają dziwne ksywki. Przepychaliśmy się przez tłum pijących aniołów. W końcu ujrzałyśmy Zayna. Dziewczyna bez skrępowania usiadła obok niego i dała mu całusa w policzek. Podeszłam nie pewnie do nich. Dziewczyna poklepała miejsce obok siebie.- Siadaj.- usiadłam. Dolly czy też Cece prowadziła konwersację z Zaynem i czasami mnie też do niej dołączała. Nagle zjawił się jakiś chłopak.

- Dolly chodź. Musisz coś obczaić.

- Już idę, Tack. Przepraszam na chwilę.- Tack. Pineska. Siedzieliśmy chwilę w ciszy po czym odezwał się on:

- Nie masz nic do picia? Żadnego alkoholu? Fajki? Nic?- pokręciłam głową. Westchnął i podał mi swoje piwo.- Masz. Witaj w naszym gronie.- wzięłam je, ale za nim mu podziękowałam jakiś gość go odciągnął. Cece wróciła.

- No, no, no. Zaza oddał ci piwo. Czyli cię zaakceptował.- zaakceptował mnie…

Siedzę teraz na nudnej lekcji fizyki. Nagle rozlega się głos dyrektorki z głośników.

- Diana Evans pilnie proszona do gabinetu dyrektora.- ciekawe co się stało. Wzięłam rzeczy i opuściłam salę. Przed drzwiami do gabinetu napotkałam Marshalla.

- O co tu chodzi?- zapytał.

- Też chciałabym to wiedzieć.- weszliśmy.

- Dzień dobry. – przywitaliśmy się. Głos zabrała dyrektor.- O, panie Harrison co pan tu robi?

- Chciałbym się dowiedzieć czemu moja zawodniczka wylądowała na dywaniku.

- Jest tutaj z powodu opuszczania zajęć lekcyjnych, wagarowania, opuszczenia się w nauce, braku usprawiedliwień i tego, że jeden pracownik widział ją z jakimiś starszymi chłopcami w mieście kiedy ona powinna być na lekcji. Jak się usprawiedliwisz?- zwróciła się do mnie.

- Nie mam.- wyszeptałam było mi głupio.

- A więc, Diano zostajesz zawieszona w prawach ucznia i zostajesz wydalona z drużyny.

- Czy moglibyśmy porozmawiać na osobności?- zapytał trener.

- Diano, wyjdź i poczekaj przed gabinetem.- wyszłam. Cała się trzęsę. Co ty zrobiłaś. Zawieszona? Cholera. Po dziesięciu minutach wróciłam do pomieszczenia.- Uzgodniliśmy, że to zbyt surowa kara. Twoją karą będzie praca na rzecz szkoły, ale to ci powiem kiedy. Zostajesz usunięta z pozycji kapitana, a twoje miejsce zajmie panna Morgan. Musisz wszystko nadrobić. Teraz Marshall odwiezie cię do domu, ale od jutra zaczynasz ciężką prace. Rozumiemy się?

- Tak, pani dyrektor. Dziękuje.- poszliśmy do samochodu Marshalla. Na początku panowała niezręczna cisza, którą on musiał przerwać.

- Nie rozumiem co się z tobą dzieje, Diana. Wszystko było dobrze, a ty nagle zaczęłaś mieć na wszystko wywalone.

- Zmieniłam się.- mówię.

- Zmieniłaś się.. Czyli to wszystko na co tak ciężko pracowałaś poszło na marne. Teraz interesują cię chłopcy, wagary itp. Sprawy?

- Mam dosyć bycia Dianą Evans, idealną dziewczyną, którą wszyscy znają i podziwiają okej? Wszyscy myślą, że byłam szczęśliwa, ale tak nie jest. Nigdy nie miałam ojca, moich „rodziców” nigdy nie ma. Moi przyjaciele… Oni… Nie ważne. Nie wiesz co to za ból.

- Czemu zawsze wymówką jest twój tata? Ile jeszcze będziesz to ciągnąć?  Nie możesz używać go jako wymówki.

- A kto mi zabroni? Nie powinieneś się w to mieszać.- podjechaliśmy pod dom.- Cześć- wycedziłam przez zęby. Pobiegłam do domu gdzie czekali już na mnie mama i Roger.

- Dyrektor dzwoniła. Wszystko nam powiedziała..- mówiła wściekła.

- Wiem, że dzwoniła.

- I jak zamierzasz się z tego wytłumaczyć?

- Nijak.- nie pogrążaj się, kretynko.

- Uważaj na słowa! Nie rozumiem co się z tobą dzieje!  Mam już ciebie serdecznie dość!

- Tak jak tata miał mnie dość?!

- Tak. Ale z niego szczęściarz, że nie musi się z tobą użerać!- umilkła. Ja odskoczyłam do tyłu jakby ktoś uderzył mnie w policzek. Łzy napłynęły mi do oczu.

- Nienawidzę was…- pobiegłam na górę barykadując drzwi. Poszłam do mojej łazienki.

Wyciągnąłem żyletkę i wszystkie tabletki jakie miałam. Najpierw jednak postanowiłam wziąć tabletki. Wysypałam je sobie na rękę i zaczęłam ją zbliżać do ust. Zatrzymała się. Przecież ty nie możesz umrzeć idiotko! Jesteś aniołem! Wsypałam tabletki z powrotem do opakowania i wzięłam żyletkę. Zrobiłam sobie po trzy nacięcia na każdym biodrze. Pozwoliłam krwi spływać tak jak łzą. Potem wzięłam gorący prysznic i opatrzyłam nacięcia. Rzuciłam się na łóżko. Chwilę popłakałam, a potem zasnęłam po mimo, że nie ma nawet popołudnia..

--------------------------------

i jak? :) Mam nadzieję, że się podoba ;p Następny pojawi się dopiero w piątek, bo dzisiaj wieczorem lecę do Londynu ( <3). + zapraszam jak komuś się nudzi na mojego drugiego bloga http://whatisatrue.blogspot.com/. Chciałabym mu poświęcić więcej czasu, ale tam nie ma dla kogo pisać ;/