Rozdział 103

CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

Rozdział 103

Kiedy się uspokoiłam wróciłam do domu i od razu wylądowałam na łóżku.

Oczami Layli:

Ubrana w białą letnia sukienkę poszłam do Niall’a. Chciałam mu zrobić niespodziankę.  Przeszłam przez furtkę i zapukałam. Nic. Nikt nie dopowiada. Usłyszałam śmiechy z ogrodu. Poszłam w tamtym kierunku. To co zobaczyłam zabolało. Niall całował się z tamta dziewczyną, z która był w Olive Garden. Odwróciłam się i pędem pobiegłam do lasu. Biegłam w głąb. Gałęzie ocierały mi twarz, ale to nieważne. Kiedy przystanęłam świat wirował. A mnie ogarnęła wściekłość. Jak on mógł! Po tym wszystkim jak on mógł! Dostałam sząłu. Zaczęłam się rzucać. Walić gałęziami, łamiąc je o konary drzewa. Rzucałam liśćmi. Tarzałam się przez to brudząc się całą. Gdzie jest Diana? Powinna tu być. Ona umie mi pomóc. Gdzie ona jest? Skuliłam się i zaczęłam szlochać. Gdzie jesteś Diana?

- Chyba ją mamy.- podnosząc wzrok ujrzałam policjanta. Później pojawiło się więcej.- Pójdziesz z nami.- podnieśli mnie.

- Czemu?

- Za ciężkie obrażenia zadane mężczyźnie tuż niedaleko. Znalazł go pewien przechodzień i od razu wezwał wszystkich, których było potrzeba. Teraz pojedziemy na komisariat.- na początku się wyrywałam, a potem nastała ciemność.

                                                          ***

Siedziałam w pokoju przesłuchań. Naprzeciwko policjanta o miłej twarzy.

- Komisarz Hole. A ty jesteś?

- Layla Allen.

- Masz skończone 18 lat?

- Kończę drugiego czerwca. – wskazał na telefon.

- Masz prawo do jednego telefonu.- chwyciłam słuchawkę. Do kogo mam zadzwonić? Nie musiałam się długo zastanawiać. Wpisałam numer. Po trzecim sygnale odezwał się głos.

- Halo?- usłyszałam głos przyjaciółki.

- Diana, pomóż mi…- zaszlochałam.

- Layla, co się stało?! Gdzie jesteś|?- podałam jej adres.

- Chcą mnie wrobić w poparzenie chłopaka… Diana…- zrobiłam chwilę przerwy.- Potrzebuję cię…

- Już jadę.- rozłączyła się.

Oczami Diany:

Każdy z moich przyjaciół ma pewne dziwactwo. Margaret jest prze ambicjonowana. David jest zbyt wyluzowany, co czasami nie przynosi korzyści. Luke jest zbyt uczuciowy. Emily jest zbyt cicha i delikatna bo się boi. Zapomniałam wspomnieć, że jest adoptowana. Kiedy była mała ( bardzo) jej rodzice ją tłukli, skatowali jej starszego brata( nie znamy jego tożsamości). Trafiła do rodziny Bell’ów i przybrała ich nazwisko. A Layla? Layla ma coś z głową, a potem z sercem. Kiedy miała dziesięć lat wystąpił pierwszy atak. Potem gdy miała trzynaście i piętnaście. A teraz słyszę, że nadszedł kolejny. Ona traci kontrolę, jest nieobliczalna. A po tym wszystkim jej serce przestaje pracować. Musiałam się śpieszyć. Biegłam. Po paru minutach znalazłam się na miejscu. Gdy tylko ją zauważyłam po mimo protestów ochroniarzy podbiegłam do niej.

- Nie zrobiłam tego…

- Wierzę ci. Uspokój się.- mocno ja przytuliłam. Nie rozdzielą nas. Próbowali. W końcu im się udało. Layla stała sama. Nagle się osunęła na ziemię.- Layla!- wydarłam się i ponownie podbiegłam. Oni wezwali karetkę.

- Nie zrobiłam tego.. Byłam tam, bo widziałam Nialla całującego inną. Okłamał mnie… Nie kocha mnie… Pomóż mi Diana… Wiem, że umiesz…- zaczęłam płakać.

- Pomogę ci tylko nie odchodź.- kiedy przenieśli ją do karetki wsiadłam razem z nią. Trzymałam ją mocno za rękę. Była ledwo żywa, a jednak udało jej się ściągnąć jej bransoletkę, z która nigdy się nie rozstawała i dała ją mi.- Nie odchodź. Layna forever, pamiętasz?

                                                     ***

Jak mogłam na to pozwolić? Jak mogłam pozwolić na ten atak? Zabiję Nialla. Zabiję go. Ona ma żyć. Jeśli ona umrze cały świat straci sens. Znamy się od zawsze. Przyjaźnimy się od zawsze. Ona nie może umrzeć. Za dużo straciłam. Boże nie odbieraj mi chociaż jej. Zabierając Laylę zabierzesz też mnie. Nie zabieraj. Wpatrywałam się w bransoletkę. Zwykłe srebne serduszko na łańcuszku. Nagle wspomnienie z dalekiej przeszłości powróciły. To były jej trzecie urodziny. To ja wybrałam bransoletkę. I powiedziałam, że to dowód naszej przyjaźni czy jakoś tak. To dlatego jest taka cenna. Dlatego jej nie ściągała. Dlatego mi ją dała… Rozpłakałam się. Boże nie odbieraj mi jej!

- Czy jest ktoś od panny Allen?- zapytał lekarz.

- Tak, ja. Co z nią?- jego mina była smutna. Nie, nie, nie. Ona musi żyć!!!

---------------------------

Layla przeżyje? Kim jest poraniony chłopak? Czy brat Emily żyje w cudowny sposób? Proszę o komentarze, bo ubywają. Wiem, że jest ciepło, ale to dla was chwilka.  No to co sądzicie? NN dodam pewnie jutro. Zapraszam na pozostałe blogi( DDS nowy rozdział)