Rozdział 53

Rozdział 53

Minął już tydzień, a ja się uzależniłam. Dzisiaj idę do Zila po mój trzeci zakup. I jest mi z tym dobrze. Bardzo dobrze. Bardzo mało sypiam. Rozpiera mnie energia. I nadgoniłam już wszystkie zaległości. Wszyściutkie. I nadal się świetnie uczę. A relacje moje między moimi „adoratorami” no cóż… Ja i Harry spotykamy się prawie codziennie i jest super. Dzisiaj niestety ma jakieś spotkanie. Caine’a nie widziałam już od jakiegoś czasu, a Luke zupełnie mnie zlewa. Może to i dobrze? Dużo czasu spędza z Willow. I to trochę boli. Czyżby mieli  być razem?

Willow

- Cześć Zil.- przywitałam chłopaka siadając obok niego.

- Witaj Evans.- wyciągnął woreczek. A ja banknot. Wymieniliśmy się.- Widzę, że zyskałem stałą klientkę.- uśmiechnął się.

- Taaa…. Ja spadam. Dzięki.- ruszyłam pod sale gdzie dopadła mnie jedna osoba. A mianowicie Luke.- Co?- warknęłam.

- Czy ty kupowałaś coś od Zila?- skrzyżowałam ręce.

- Nie, ja nic nie kupowałam. Po prostu to mój nowy klient. Wiesz w końcu jestem dziwką co nie?- rozwścieczyłam go. No i dobrze.

- Będziesz mi to cały czas wypominać? Byłem zły.

- To nie jest wytłumaczenie. Nie chce mi się z tobą gadać. Nawet nie mamy o czym.- odwróciłam się, a on stanął przede mną.

- Chciałbym dostać parę odpowiedzi. Masz czas po szkole?

- Nie wiem. – powiedziałam.

- Czego nie wiesz?

- Nie wiem czy chcę się z tobą spotkać. Nie wiem czy chce sobie psuć humor. A co na to Willow?

- Ona nie ma nic do powiedzenia. Po treningu idziemy do parku i koniec dyskusji.- powiedział i odszedł. Co tu się dzieje?

                                                    ***

- Diano, byłaś dziś bardzo skoncentrowana. I w dodatku słyszałem, że uporałaś się z zaległościami i świetnie się uczysz. Jestem z ciebie dumny.- stwierdził Marshall.

- Dziękuję.- odparłam ze słabym uśmiechem.

- Coś cię trapi. Chcesz o tym porozmawiać?

- Nie. Ale mam pytanie. Co byś zrobił gdybyś pokłócił się z osobą, która była dla ciebie jak rodzeństwo, a ona zadaje się z twoim wrogiem i przychodzi do ciebie po wyjaśnienia. Odpowiedziałbyś jej szczerze?- popatrzył na mnie uważnie.

- Jeśli kiedyś temu komuś ufałem to tak. Tylko najpierw ostrzeż tą osobę o konsekwencjach wydania sekretów i zawsze patrz w oczy.

- Dziękuję. To ja już się zbieram. Do widzenia.- pożegnałam się i popędziłam  do  szatni. W błyskawicznym tempie znalazłam się przed szkoła gdzie czekał na mnie Luke.

- No nareszcie.- uśmiechnął się słabo, a ja to zlałam. Szliśmy w milczeniu. Zajęliśmy jedną z ławek z boku parku.

- Od razu ci coś powiem. Ufałam ci. Może nadal ufam. I odpowiem ci na te pytania szczerze. Tylko nie chcę żeby dowiedział się ktoś inny.- popatrzyłam mu w oczy.

- Przysięgam, że to zostanie pomiędzy nami.- powiedział szczerze i przyłożył rękę na serce.

- Dobrze. Zaczynaj.

- O co chodziło z tym aniołem? Wiem, że to o porąbanej było kłamstwem. – westchnęłam.

- To wszystko zaczęło się w listopadową noc. Było ciemno. Wracałam od Layli. I wtedy poznałam Caine’a. Powiedział , że jestem aniołem. Że muszę obejść się za jakąś ze stron, bo inaczej umrę. I już kiedyś umarłam, ale nie mam pojęcia kiedy. I przez to moje życie się zmieniło. Poznałam pełno aniołów światła i ciemności.- wzruszyłam ramionami.- Wierzysz mi?- uśmiechnął się lekko.

- Zawsze wiedziałem, że jesteś wyjątkowa.- odwzajemniłam uśmiech.

- Tylko nikt nie może wiedzieć rozumiesz? Nikt.

- Jasne, że rozumiem.- dostał sms’a.- Przepraszam, muszę się zbierać.- pożegnałam się a on zostawił mnie samą. Siedziałam nie wiem ile czasu wpatrując się w tafle jeziorka.

- Co tak tu sama siedzisz?- zapytał głos za mną. Koło mnie usiadł Caine.

- Czasami trzeba odpocząć od świata.- uśmiechnął się.

- Tak. Czasami. Będę ci przeszkadzać jeśli posiedzę tu z tobą?

- Nie.- uśmiechnęłam się lekko.Siedzieliśmy w ciszy, którą on przerwał

- Spotykasz się z Harrym?- spojrzałam na niego ze zdziwieniem.

- Skąd ten pomysł?

- Słabo się ukrywacie.- poczerwieniałam.

- Tak spotykamy się.- jego twarz nic nie wyrażała.- Masz z tym problem?

- A gdybym powiedział, że mam to coś by to zmieniło?

- Nie.

- No to nie mam z tym problemu.- wzruszył ramionami.

- Po za tym ty i Vanessa.- gwałtownie odwrócił głowę.

- Nawet tak nie mów. Ty nie wiesz co się stało.

- No to mi wytłumacz.- nagle niebo poszarzało. Usłyszeliśmy to cholerne syczenie.- Nie mów mi tylko, że to…

- Ci… Chodź tutaj.-przejechał dłonią po moich plecach i wyrosły mi białe skrzydełka.- Musimy się stąd wydostać i to jak najszybciej.- chwycił moją dłoń i wzbiliśmy się w górę. Moja torba utrudniała mi lot. Po naszych bokach wyrosło z sześciu obłąkanych. Caine zaczął lecieć szybciej ciągnąc mnie za sobą. Nagle coś nas rozdzieliło. No w sumie to byli oni. Nie miałam kontroli nad skrzydłami i zaczęłam spadać. A obłąkany leciał w moją stronę. Nie krzyczałam. Umrę. Umrę. Umrę. Ciemność.

------------------------------------------------

Wiem, że rozdział miał być wczoraj, ale pod tym czwartkowym są tylko 3 komentarze i jest mi bardzo przykro ;/ Jutro nn ( chyba) ;P Zapraszam do brania udziału w ankiecie sprzed tygodnia i czytania bloga Dolly Dark Story. Jest on pisany przez Dolly i tak jest dużo o aniołach ciemności. Myślę, że wam się spodoba. Dzisiaj prawdo podobnie pojawi się tam 10 rozdział. A i Luke musiał się dowiedzieć o tym, że jest aniołem. To będzie miało duży wpływ na losy opowiadania. :P