Rozdział 46

Rozdział dedykuję Madeline Tomlison :)

Rozdział 46

Po opuszczeniu budynku nie wiedziałam gdzie się zaszyć. Nie chcę wracać do domu. Nie chcę też iść do nikogo mi bliskiego. „ Myślałem, że ty nie jesteś taka pusta..” Jego słowa odbijały się w mojej czaszce. Ciekawe co ludzie sobie myśleli widząc mnie w tym stanie. Dziewczyna w starych ubraniach, w farbie idzie zapłakana przez centrum miasta. Już sobie to wyobraża. A w sumie czym ja się przejmuję ? Mam teraz gorsze rzeczy na głowie. Luke.. Usiadłam na ławce w parku przy jeziorku. Wpatrywałam się w taflę wody, w moje okropne odbicie. Czemu to ja muszę cierpieć? Już wiem co zrobię jeśli pojawię się w domu. Potnę się. To stawało się powoli moim nałogiem. Mam to w dupie. Muszę to zrobić. Muszę się okaleczać. Wierzę, że chodź w malutkim stopniu to odkupi moje winy. Że Bóg zobaczy, że cierpię dla innych. Ale argument. Jesteś debilką Diana. Pustą debilką. Poczułam dłoń na ramieniu.

- Wszystko dobrze?- zapytał mnie głos Caine’a.

- Nie.- powiedziałam z lekko nutą złości.

- No to słucham, co się stało.- powiedział i usiadł koło mnie na ławce.

- Naprawdę chcesz słuchać moich wyżaleń?- pokiwał głową.- No dobra. Luke przed chwilą mnie pocałował. Podobam mu się, ale dla mnie on jest tylko przyjacielem i chcę żeby tak zostało. Powiedział żebym poszła do Harrego i mnie zostawił. I tyle. A jak tam u ciebie?- był zdesperowana.

- Aha. Rozumiem… Czemu akurat do niego?- zapytał.

- No bo my.. yy..

- Spotykacie się?- zapytał z brakiem przekonania.

- No…- posmutniał trochę. Ale czemu? Jesteśmy T Y L K O  przyjaciółmi i nic więcej.

- No to szczęścia.- powiedział z wymuszonym uśmiechem.

- Dzięki. Caine, mogę mieć do ciebie prośbę? Nawet dwie?

- No dawaj.

- Po pierwsze chcę żeby ten związek nie zepsuł nam kontaktu. Po drugie nie powiesz o tym nikomu?- uśmiechnął się szczerze.

- Nikomu nie powiem, a co do nas. Mam nadzieję, że tak będzie.- przytuliłam go.

- Dziękuję.- oderwałam się od niego.- Ja już będę lecieć.

- Podrzucić cię?- zapytał z nadzieją.

- Dam sobie radę sama.- uśmiechnęłam się i wróciłam do domu.

Oczami Caine’a :

Nie wierzę! Jak ona może być z tym idiotą?! Przecież ile ona miała przez niego kłopotów. Prawie ją wyrzucili ze szkoły! Nie chcę wierzyć.

- Jakoś mizernie wyglądasz.- stwierdził Niall, który ostatnio dużo u mnie przesiadywał. Aktualnie oglądał jakiś mecz.

- Zdaję ci się.- mruknąłem. Próbowałem się skupić na meczu, ale przed oczami miałem Dianę. Jasna cholera..

- No mów o co chodzi. Diana?- zapytał.

- Tak Diana. Nie wnikaj, proszę.

- Ok. Chcesz popcorn?- spiorunowałem go wzrokiem.

- Gdzie Louis?

- Pojechał porozmawiać z Allie, Hanną i Vanessą.

- A co się z nimi stało?- Niall spojrzał na mnie smutny.

- Maya, ona nie …- Niall przerwał.

- Nie mów mi, że ona nie żyje..- ale już wiedziałem jaka jest prawda.- Ja pierdziele.. Obłąkani?

- Demony..- jeszcze gorzej.

- Gdzie one teraz są?

- Perdido Beach. To daleko od Miami, więc chyba są bezpieczne.

- Nikt już nie jest bezpieczny Niall. Idź się pakować. Jedziemy na około tygodniową wycieczkę…- trzeba pomóc dziewczyną. Biedna Maya…

Oczami Diany:

Siedzę sobie w swoim pokoju i rozpaczam. Nie chce mi się nic. Leżę i

użalam się nad sobą. Chlip. Chlip. Chlip. Boże skróć moje cierpienia.

- Diana.- usłyszałam głos mojego chłopaka. Stał na balkonie. Wpuściłam go. Dał mi całusa w policzek.- Co się smucisz?

- Nie smucę się. Po prostu jestem zmęczona.- usiedliśmy na łóżku.

- Rozumiem.- pogłaskał mnie po policzku.- Wpadłem złożyć ci pewną propozycję.

- Zamieniam się w słuch.

- No bo za pięć dni wyjeżdżamy sobie do domku nad jeziorem. No wiesz Liam, Zayn, Dolly no i jeszcze będzie Emily. Może też byś z nami pojechała? Było by super.

- No sama nie wiem…- nie wiem czy mama się zgo.. Zaraz, przecież i tak mam na nią wywalone.- Chętnie pojadę.- uśmiechnął się ukazując białe zęby i swoje dołeczki.

- To świetnie! Weź tylko dużo ciepłych ubrań, żebyś nie zamarzła.- dostał sms’a.- Muszę już lecieć kocie. Trzymaj się. Pa.- dal mi całusa w policzek.

- Do zobaczenia misiek.- spojrzał na mnie z rozbawieniem.

- Misiek? Już mi się podoba.- ostatni raz się uśmiechnął i odleciał.

Byłam padnięta, więc wzięłam prysznic i położyłam się spać z nadzieją na lepsze jutro…

-------------------------------------

Nawaliłam trochę z tym rozdziałem za co przepraszam. Jestem zmęczona i muszę się jeszcze uczyć ;/ Jutro późniejszym popołudniem następny. Zapraszam na Dolly Dark Story gdzie ukazał się już 4 rozdział :)