Rozdział 29

Rozdział 29

Aktualnie odpoczywałam po ciężkim dniu. Na szczęście jest piątek! Dzisiaj nie idę spotkać się z Lukiem. Jest 19.30. Czekam na mojego chłopaka. Ale to słodko brzmi. Niestety albo będziemy siedzieć u mnie ,będziemy mogli sobie okazywać uczucia i się nudzić, albo wyjść na miasto, nie nudzić się, ale za to będziemy musieli udawać przyjaciół. Eh. Przynajmniej będziemy razem. Z moich przemyśleń wyrwało mnie pukanie do drzwi balkonowych. Kiedy w nie spojrzałam zobaczyłam uśmiechniętego chłopaka. Podeszłam do drzwi, otworzyłam je ułatwiając mu wejście do środka. Kiedy odeszliśmy od nich przywitał mnie całusem w usta. Uśmiechnęłam się.

- Tęskniłam.- wyszeptałam.

- Nie tak jak ja- usiedliśmy na łóżku.

- Więc.. co robimy? Zostajemy czy idziemy na miasto?

- Posiedźmy chwile, a potem możemy iść.

-OK. Co robiłeś przez te dwa dni?

- A załatwiałem pełno spraw, próbowałem się czegoś dowiedzieć na temat diamentu i takie tam. A ty?

- Szkoła, trening, nauka. I straszna nuda.

- No to teraz masz dwa dni odpoczynku.

- Tak…

- Gdzie chcesz iść?

- Nie wiem. Możemy przejść się po mieście.

- Możemy.- wstał i podał mi rękę. Chwyciłam ją. Przyciągnął mnie do siebie.- Skoro mamy udawać tylko przyjaciół to daj się chociaż teraz pocałować.- uśmiechnęłam się i wpiłam w jego usta. Pocałunek trwał parę minut. Oderwaliśmy się od siebie próbując złapać oddech.- No to teraz możemy iść.- wzięłam kurtkę.

-Wyjdź przez balkon, a ja wyjdę przez drzwi żeby później nie było pytań.

-Ok. To do zobaczenia na dole.- zeszłam po schodach.

-Mamo, wychodzę.

-Gdzie i z kim?

- Na miasto, ze znajomymi. Wrócę późno. Pa- wyszłam szybko, żeby się nie tłumaczyć. Caine czekał.- To idziemy?

- Idziemy- ruszyliśmy w stronę centrum. Strasznie chciałam go złapać za rękę, ale nie mogłam. Co za idiotyzm, że nie możemy być razem. Po drodze rozmawialiśmy. O wszystkim i o niczym. Chodziliśmy ulicami Portland. Dochodziła 21.

-Masz na coś ochotę?- zapytał chłopak.- Dobra, ja się nie pytam, bo i tak pewnie zaprzeczysz. Chodź.- pociągnął mnie do restauracji. Usiedliśmy przy stoliku dla dwojga.- Na co masz ochotę?

- Nie.- rzucił mi poirytowane spojrzenie.- Dobra, to poproszę wodę.

- Ale ja mówię serio. No co chcesz?

- No nic, naprawdę.

- Poproszę dwie sałatki i dwie wody. -powiedział do kelnera, który pojawił się nie wiadomo skąd.

- Nie rozumiesz co to znaczy, że nic nie chce?

-Nie.- uśmiechnął się słodko. Pokręciłam głową. Siedzieliśmy chwile w ciszy kiedy nagle poczułam czyjeś usta na moim policzku. Odwrócił gwałtownie głowę. Layla?!

-Hej, co ty tu robisz?-zapytałam.

- Umówiłam się z kimś. Cześć, jestem Layla.- przedstawiła się Cainowi.

-Caine.- podali sobie ręce.

- Z kim się umówiłaś?

- Z…- nie dokończyła, bo u jej boku stanął.. Harry?! Przecież jeszcze parę dni temu podobał jej się Luke.

- Cześć wam.- powiedział Harry.

- Cześć.- odpowiedziałam.

-Cześć- powiedział mu wkurzony Caine. No pięknie.

- Możemy się dosiąść?

-Jasne.-powiedziałam na co oni przysunęli krzesła. Zamówili sobie po czymś tam, a potem Harry zabrał głos.

-Więc co tutaj robicie gołąbeczki?- zdziwiłam się. On wie, że jesteśmy parą?

-Przechodziliśmy obok i zajrzeliśmy.-powiedziałam. Caine tylko gniewnie się w niego wpatrywał.

- Co za zbieg okoliczności, czyż nie?

-Taa.- siedzieliśmy i jedliśmy w ciszy. Nie było zbytnio tematów do rozmowy. Mam nadzieję, że Layla nie ubzdura sobie, że Harry chciał tutaj usiąść, bo ja jestem.

- Layla, pójdziesz ze mną do toalety, teraz?- zapytałam i wstałam od stołu. Dziewczyna postąpiła tak jak ja. Kiedy byłyśmy w innym pomieszczeniu zapytałam:

- Powiedziałaś mu coś o nas?

- Nie. Obiecałam.

-To dobrze. Czemu nie powiedziałaś, że z nim wychodzisz?

-Bo to się stało tak nagle i nie było kiedy.

-Rozumiem. Wracamy?

-Mhm.- wróciłyśmy. Caine właśnie ubierał kurtkę.

- Diana, muszę już iść.- powiedział.

- Odprowadzę Cię.- wzięłam kurtkę i pożegnałam się z resztą. – Co się stało?

-Nic.

-Przecież widzę.

-Diana, proszę..-szliśmy w milczeniu. Kiedy doszliśmy pod mój dom przytuliliśmy się, a ja weszłam do środka. Co Harry mu zrobił? Z tym pytaniem poszłam spać..

--------------------------------

Hej. Macie rozdział. Nie wiem czy mi wyszedł. Chciałabym żebyście jako jest koniec roku wszystkie zażalenia do mnie i do bloga(poza tym, że rozdziały są krótkie). A teraz życzenia :

Chciałabym wam życzyć Wszystkiego Najlepszego w nadchodzącym Nowym Roku ! ;* <3

Rozdział 28

Rozdział 28

- I co jesteście razem?- dopytywała się Layla. Była aktualnie długa przerwa pomiędzy lekcjami, więc mogłyśmy sobie spokojnie porozmawiać.- No mów!

- No tak jesteśmy.- pisnęła.

- Diana ma chłopaka!- krzyknęła radośnie przykuwając uwagę młodszych uczniów.

- Cicho, idiotko. Nikt nie może wiedzieć. Nawet dziewczyny. To ma być tajemnica.

-Dlaczego? Przecież to super wiadomość.

- Lay, musisz mi obiecać, że nikomu nie powiesz okej?-westchnęła

- No dobra. Obiecuję.

- Dziękuje. A teraz masz Luke’a całego dla siebie.

-HAHA. Po pierwsze on nawet na mnie nie patrzy. Po drugie, spójrz ile jest tu nim zainteresowanych dziewczyn.

- A najładniejsza stoi przede mną.- uśmiechnęłam się do niej.

- Mówisz tak tylko żeby mnie pocieszyć.

- Nie prawda. Po za tym teraz będę spędzać trochę czasu z Lukiem, bo wiesz projekt to mogę mu coś szepnąć o tobie.

- I co mu powiesz? Że jestem mega zazdrośnicą i mam porąbaną rodzinę?

- Nie. Powiem mu, że jesteś zabawna, inteligenta, śliczna, chcesz być projektantką..

- Nie zapomnij zapisać sobie tego wszystkiego zapisać na kartce.

- Ale mówię poważnie.

- Nie chce żeby zwrócił na mnie uwagę przez to, że mu coś o mnie naopowiadałaś tylko dlatego, że mu się sama spodobam.

- Rozumiem.

- A pro po niego cały czas się na Ciebie gapi. Chyba musisz mu uświadomić, że już z kim jesteś.

- Wolę opcje uświadomienia go, że nie jestem zainteresowana.

- Jak tam chcesz.- przerwała.- On tu idzie.

- Cześć dziewczyny.- przywitał się Luke.

- Cześć.

- Diana, spotkamy się dzisiaj, żeby zacząć robić ten projekt?

- Jasne. To może wpadłabym do Ciebie o 18?

- Pewnie. To od razu weź strój żebyśmy po tym poszli potrenować.- Layla rzuciła mi pytające spojrzenie.

- No dobra. To jesteśmy umówieni. Do zobaczenia.

-Do zobaczenia.- odszedł a Layla od razu zażądała wyjaśnienia.

- Czy ja o czymś nie wiem?

- On mi pomaga z projektem, a ja mu pomagam dostać się do drużyny.

- Aha. Kiedy zamierzałaś mi powiedzieć?

- Dość szybko. Wyleciało mi z głowy.

- Wyleciało ci z głowy… Diana, ty masz chłopaka!

- Luke to tylko kolega z klasy. Nic między nami nie było, nie będzie i nie jest. Zrozum to.

- Znowu jestem zazdrosna.

- Nie masz o co.- zadzwonił dzwonek. Jak to możliwe, że tak szybko?- Czas na lekcje!- udałyśmy się do Sali. Reszta dnia w szkole minęła  szybko łącznie z treningiem. W domu byłam przed 17. Odrobiłam lekcje, wszystko sobie przygotowałam. Kiedy miałam wszystko gotowe do domu wróciła mama z moim braciszkiem.

- Cześć.

-Cześć. Pomożesz mi?

- Jasne a w czym?

-Rozpakuj zakupy, a ja pójdę go położyć.

- Ok.- zaczęłam wkładać produkty na swoje miejsca. Po dziesięciu minutach moja rodzicielka wróciła.

- I jak tam w szkole?

- Dobrze.

- Gdzie wczoraj byłaś?- musiała zacząć temat.

- A wiesz trochę chodziłam sobie po mieście..

- Do 22?

- Tak.

- W grudniu? W środku tygodnia?

- A nie można?

- To dziwne, Diana.

- Nie prawda.- spojrzałam na zegarek. 17.30.- Muszę iść.

- Gdzie?

- Do kolegi z klasy robić projekt, a potem idę z nim trenować, bo chce się dostać do drużyny. Idę, pa. Wrócę późno.- nie czekając na odpowiedź wyszłam. Droga zajęła mi dwadzieścia minut. Zadzwoniłam dzwonkiem.

- Cześć.- przywitał się chłopak.

- Cześć.

- Gotowa na projekt?

- Taa. No to do roboty.- zaczął mi tłumaczyć o co w tym wszystkim chodzi. Cos tam zrozumiałam. Zaczęliśmy pisać.  Przy okazji rozmawialiśmy. Lubię go. Jak kolegę. Dochodziła 20.

- Idziemy na basen?

- Jasne.- wziął torbę, ubraliśmy się i poszliśmy.

- Wiesz, która to Layla?

- Ta twoja przyjaciółka?

- Tak. Co  o niej sądzisz?

- Wydaje się fajna.

- Bo taka jest. Myślę, że powinnam was lepiej poznać.

- Co masz na myśli?- spojrzał na mnie.- Aaaa. Przez poznać mam rozumieć zeswatać?

- Coś w tym rodzaju.

- Nie szukam dziewczyny.

- Rozumiem.- kurde. Właśnie doszliśmy do wejścia.- Załatwię to.- na szczęście był Carl.- Dobry wieczór Carl. Marshall miał Ci powiedzieć, że będę przychodzić trenować wieczorami.

- Tak, panienko Evans. Mówił. Zapraszam do środka.- nie zauważył Luke’a.

- Widzę, że masz dużo tych znajomości.

- No mam. Spotkamy się przy basenie.- ruszyliśmy do swoich szatni. Po 15 minutach byliśmy gotowi, żeby wskoczyć do wody. Przyjrzałam mu się. Miał dobrze zbudowane ciało. Bardzo. O czym ty myślisz?- Na początek 100 m na rozgrzewkę.- wskoczyliśmy i zaczęliśmy pływać. Był szybki i miał dobrą technikę. Czyli, że pewnie pływał wcześniej. Po dwóch godzinach staliśmy przed szkoła po ciężkim treningu.

- Dzięki za ten trening.

- Nie ma sprawy. W końcu mamy układ.

- Mamy.

-To do zobaczenia jutro.- pożegnaliśmy się i ruszyliśmy w swoją stronę. Byłam w domu po 15 minutach. Wzięłam prysznic i odpłynęłam do krainy Morfeusza.

 -------------------------------

Siema. I może być ten rozdział?Nie wiem czy jest zbyt ciekawy, bo nie mialam pomysłu. Chciałabym teraz się zwrócić do osób , którym niezbyt podoba się związek Caine'a i Diany. W opowiadaniu jest dopiero grudzień, a akcja trwa do 16 lipca, więc spokojnie. Nawet nie wiecie ile jeszcze się zdarzy. Nie zapominajmy o Harrym, który lubi namieszać ;) A i jeszcze coś. Chcę bardzo podziękować za wszystkie miłe komentarze. Wywołują one u mnie banana na twarzy :) I proszę anonimki o podpisywanie się.