Rozdział 121

 CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

NAWET JEDNYM SŁOWEM! TO DLA CIEBIE CHWILA!

Rozdział 121         

- Nie wybieram żadnej ze stron- w końcu wypowiedziałam te słowa na głos. Od razu mi ulżyło. Chłopak się zdziwił.

- Co masz na myśli?

- Nie staje za światłem i ciemnością. Umieram- chłopak pobladł.

- C-co? Jak ? Ty przecież… Nie możesz!- zdenerwowany podszedł do okna i oparł się o parapet.- Nie rób tego…- podeszłam do niego i przytuliłam się do tyłu.

- Muszę to zrobić Luke. Nie mam wyjścia.

- Zawsze jest jakieś wyjście. Niby czemu nie możesz wybrać jednej ze stron?- westchnęłam.

- Wyobraź sobie, że możesz albo wybrać mnie albo David’a albo umrzeć.  Co byś wybrał?

- To nie jest to …

- Samo? A właśnie, że jest. Z jednej strony Mam Caine’a, Lou i Niall’a a z drugiej Harry’ego, Zayn’a i Liam’a. I mam do wyboru zabić którąś grupę albo sama umrzeć. I od samego początku wskazywało na mój wybór. Pamiętasz ile przeszłam?- zamknął oczy.

- Kiedy?

- Co kiedy?

- Kiedy to ma się stać?

- Moje urodziny. Szesnasty lipca.- westchnął.

- To jeszcze 17 dni.

- Dobrze, że umiesz matmę- spiorunował mnie wzrokiem.

- Nie żartuj sobie w takim momencie.

- Luke, proszę. Uspokój się.- odwrócił się i spojrzał mi w oczy.

- Jakbyś się czuła gdybym za ponad dwa tygodnie miał umrzeć? Byłabyś spokojna- spuściłam wzrok. Przytulił mnie.

- Kocham cię, Luke.

- Ja ciebie też, Diana- jeszcze długo staliśmy w milczeniu.

                                                 ***

Wieczorem dopiero wracałam. Szłam sobie spokojnie gdy nagle ktoś stanął przede mną.

- Niebezpiecznie jest chodzić wieczorami samemu po mieście- powiedział Harry i uśmiechnął się.

- No to czemu tutaj jesteś?

- Bo moim obowiązkiem jest pilnować takie damy jak ty- przewróciłam oczami i ruszyłam przed siebie.- Jesteś zła?

- Mogłeś mi powiedzieć, że wracasz a nie tak nagle wyleciałeś.

- Nie miałem czasu i…ale jesteś zazdrosna.

- Nie jestem zazdrosna- prychnęłam.

- Oj chyba jednak jesteś.- nagle zaczął się w coś wpatrywać. Odwróciłam się i zobaczyłam Zayn’a i Lou przytulających się. Stanęłam przed nim.

- Harry nie!- wrzasnęłam żeby oni usłyszeli. Kiedy nas zobaczyli stali w osłupieniu. Popatrzyłam na nich tak żeby ogarnęli że mają stąd spieprzać jak najszybciej. Chwile po tym już ich nie było

- Odsuń się!- wrzasnął a ja go pocałowałam żeby dać im czas na ucieczkę.

----------------------------------

Krótki, ale mało komentarzy ;p Zaskoczone? Złe? Spokojnie ja mam plan, bo jakbym nie miała tak by się nie stało ;p I co sądzicie? proszę was o te komentarze! Jutro nn, zapraszam na DDS. A i mam wiadomość. Blog nie kończy się  w pt tylko jakoś w lipcu ;p