Rozdział 85

 CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

Rozdział 85

- Budowę Big Bena zakończono w drugiej połowie dziewiętnastego wieku…- nasza cudowna przewodniczka szczegółowo opisuję nam historię każdego zabytku, koło którego tylko przejdziemy… Bo ktoś to wszystko zapamięta.

- Psst.- szturchnął mnie Luke.

- Co jest?

- Mój wspaniały ojciec się nam przygląda. Mogę cię złapać za rękę?- przewróciłam oczami i go złapałam.

- Czemu chcesz go wkurzyć?- zapytałam.

- Drażni mnie po prostu. To wystarczy?- uśmiechnęłam się.

- Pewnie, że tak.- czułąm na sobie czyjś wzrok. Ale to nie chodziło o Marshalla. Chodziło o Hazzę i Caine’a. Byli tutaj całą szóstką, ale pozostali patrzyli na kogoś innego.

- Nie przejmuj się nimi. Oni po prostu chcą cię chronić. A przynajmniej Harry.- spojrzałam na niego pytająco.

- Skąd ty to wszystko wiesz?

- Można powiedzieć, że staliśmy się kumplami.

- Ahaaaaa. Ile rzeczy mnie ominęło.- pokręcił głową.

- Oj daj spokój. Poza tym czy to nie wydałoby ci się dziwne, że zacząłem zadawać się z twoim byłym, o którego się kiedyś pożarliśmy?

- Hmmmmm to nadal jest dziwne.

- Może.- znów to „ykhm”. Odwróciliśmy się do trenera.

- Możecie słuchać, a nie rozmawiać?

- Mogę nie słuchać i nie rozmawiać.- mruknął Luke.

- Słuchaj Castella…

- My idziemy na przód.- pociągnęłam chłopaka żeby uniknąć publicznej sprzeczki. Co oni by beze mnie zrobili?

                                                              ***

- Teraz macie godzinę dla siebie. Zbieramy się tutaj o drugiej.- oznajmiła przewodniczka, a wszyscy się rozeszli. Przez pół godziny zwiedziliśmy pół centrum handlowego i się obkupiliśmy. Zajęliśmy miejsce w Starbucksie. Po pierwszym łyku wszyscy się na siebie spojrzeli.

- To nie to samo co w „Sweet Coffee”.- stwierdził David.

- Nasza kawiarnia jest tysiąc razy lepsza.- zgodziła się Emily.

- Tęsknię za Portland.- Margaret.

- Ja w sumie też.- Luke.

- Wiecie co?- wszyscy zwrócili się ku mnie.- Jestem ciekawa czy za parę lat będziemy w tym samym gronie. Albo czy jak zasiądzie któreś z nas przy kawie na jakimś ważnym spotkaniu czy przypomni sobie o sweet coffee i tym podobnych miejscach.- każdy zaczął się zastanawiać, kiedy nagle parę osób krzyknęło „ hej” i rzuciło coś na stół. Podskoczyliśmy z krzykiem.

- Oszaleliście?- wykrzyknęłyśmy z dziewczynami. Lim usiadł koło Em, Niall koło Lay, Caine i Hazz koło mnie, a Lou i Zayn naprzeciwko.

- Tak.- powiedzieli.

- To fajnie macie.- moi adoratorzy złapali mnie za dłoń i splotli nasze palce. Czułam od nich troskę i miłość, choć trochę się od siebie różniły. Nie wiem jak ja będę mogła pomiędzy nimi wybrać…

Oczami Luke’a:

- Proszę.- wszedłem do pokoju mojego „ojca”. Jest wieczór.

- Chciałeś ze mną pogadać.

- Tak. Siadaj.- usiadłem na łóżku.- Mógłbyś sobie darować?

- Co mam sobie darować?

- Masz jakiś problem to przyjdź i załatw to jak prawdziwy mężczyzna, a nie wykorzystujesz Dianę żeby mnie wkurzyć.

- Możesz mi coś wytłumaczyć? Czemu mówisz, że nie chcesz mieć ze mną nic wspólnego, a mnie obserwujesz? Czemu nie dasz mi spokoju? I czemu tak ci zależy na Dianie co? Przecież masz Agnes!

- Znam Dianę od kiedy była mała i nie mieszaj w to Agnes. Diana jest dla mnie jak córka.

- Ah, ale to że masz WŁASNEGO syna to nic? Po co w ogóle mnie robiliście?!- wykrzyknąłem.

- To był głupi błąd i chyba największy mojego życia. Gdybym mógł cofnąć czas…- zatkało mnie, a gdy sam zrozumiał co przed chwilą powiedział.- Luke ja…

- Jak mama mogła kochać kogoś takiego jak ty… Nie chcę cię znać…- wyszedłem trzaskając drzwiami skazany na to gdzie nogi mnie niosą…

Oczami Diany:

Stałam na balkonie wpatrując się w Londyn nocą. Piękny widok. Cały czas zadawałam sobie jedno pytanie, na które nie znałam odpowiedzi.

- Nad czym tak myślisz piękna?- Harry. Znów mnie przestraszył.

- Mogłeś zapukać.- skarciłam go.

- A co to by była za niespodzianka?

- Nie mam pojęcia.

- Właź do środka bo zmarzniesz.- nie kłóciłam się jakoś. Wlazłam do środka. Oparł się o stolik. Złapał mnie za dłonie i przyciągnął mnie do swojego torsu.

- No, no panie Styles. Jaki pan dzisiaj czuły.- zaśmiał się.

- Dla pani Evans, ja zawsze.- pocałował mnie w policzek.

- Haha. Harry?

- Hmmm?

- Nie zgadniesz co ostatnio znalazłam.

- No zaskocz mnie.- uśmiechnął się wpatrując w moje oczy.

- Te dwa listy, które na początku od ciebie dostałam i czarne pióro.- spojrzał na mnie pytająco.

- Diana, ja nic ci nie wysyłałem…- zdziwiłam się i przestraszyłam.

- Jak nie ty to kto?

- Pamiętasz co na nich było?- zacytowałam mu. Napiął mięśnie.- To pewnie jakiś głupi żart. Nie bój się.- czułam od niego niepokój. Spuściłam wzrok. Podniósł mój podbródek.- Gdyby kiedykolwiek coś takiego się powtórzyło powiedz mi o tym natychmiast, dobrze?- pokiwałam głową, a on się lekko uśmiechnął.- Wiesz, potrzebuję jakieś pieczęci. Może być na przykład całus.- pokręciłam głową z rozbawieniem i przybliżyłam nasze twarze. I znów został tylko on i ja.

--------------------------------

Taki w kit, ale jestem chora i znów są 3 komentarze. Tak mało osób to czyta? ;/ No szkoda, myślałam, że nie jest aż tak źle. Co sądzicie o Harrym i dianie? No i o zachowaniu Marshalla? NN pewnie jutro, myślę że dam jakąś imprezkę i zacznę tworzyć nową parkę :)) Zapraszam na moje pozostałe blogi :P A no i co sądzicie o teledysku do "You and I " ? Dla mnie boski <3 A teraz życzenia.( kiepskie, bo nie umiem składać xd)

Chcę wam życzyć radosnych i pogodnych Świąt Wielkanocnych wraz z bohaterami opowiadania ;* :)) Olivia