Rozdizał 68

CZYTASZ=KOMENTUJESZ!!!

Rozdział 68

 

Szlochałam w tors loczka, a on delikatnie mną kołysał.

- Ciii, już dobrze. Nie ma ich… Jesteś bezpieczna.

- Dzie-dziękuję.- zająkałam się. Przytulił mnie mocniej.

- To mój obowiązek cię chronić, ale też czysta przyjemność. Nie wiem co bym zrobił gdyby coś ci się stało…- pocałował mnie w czoło.

- Harry możemy stąd jechać?

- Pewnie, ale może się przebierz?- na racja, jestem w stroju kąpielowym.  Pozbierałam moje ubrania. Harry cały czas siedział na podłodze i mi się przyglądał.

- Harry, muszę się przebrać.

- Wiem.- i zrobiło to na nim wrażenia.

- To może chociaż się odwrócisz?- zapytałam.

- No skoro chcesz.- zrobił smutną minkę i się odwrócił.

- Nie podglądaj.- ostrzegłam go.

- Kurde.- zaśmiałam się cicho i w błyskawicznym tempie byłam gotowa do wyjścia.

- To co idziemy?- zaprowadził mnie do jakiegoś zaułka i rozłożył skrzydła.

- Zostaniesz u mnie na noc. Musze mieć cię na oku.

- Nie wiem czy to jest dobry pomysł…

- Oj zaufaj mi- powiedział i wzbił się w powietrze. Droga nie zajęło nam zbyt długo. Od razu zaprowadził mnie do sypialni.- Rozgość się. Tu masz koszulkę. Połóż się spać. Ja muszę iść do chłopaków.

- Harry- odwrócił się do mnie. Podeszłam do niego i dałam mu całusa w policzek.- Dziękuję…

- Nie masz za co.- uśmiechnął się lekko i zostawił mnie samą.

Oczami Harrego:

Zszedłem na dół gdzie czekali na mnie Zayn, Liam, Louis i Niall. A gdzie nasza gwiazda Caine?

- Po co nas tu ściągnąłeś?- zapytał Niall.

- Czyli nie jesteście świadomi co się dzieje wokół nas? I gdzie Caine?

- Nie interesuj się. A co się ma dziać?

- A obłąkani i demony. Cała zgraja na całej planecie. To się dzieje. A Dianę prawie dopadli dwaj obłąkani. Mogła zginąć. Nie rozumiecie, że trzeba jej pilnować?

- Ona prawie zginęła?- wtrącił się Louis.

- Tak.- podniósł się wściekły i ruszył do drzwi.

- A ty dokąd?

- Do tego debila.- warknął i trzasnął drzwiami. Czuję się usatysfakcjonowany tym, że Caine zawinił.

Oczami Caine’a:

Do późnego wieczora siedziałem na jednej za gałęzi. Nie mogłem pozwolić jej umrzeć, ale też nie powinienem się ujawniać. I co teraz?

- Caine?- usłyszałem głos brata.- Wiem, że tam jesteś.

- To udawaj, że mnie nie ma.- wdrapał się koło mnie.

- Co to było Caine? Ty latałeś?

- Możemy o tym nie rozmawiać?

- Raczej musimy o tym porozmawiać. Powiedz mi bracie.

-Jestem aniołem.- gwizdnął.

- Ale jak…

- Wtedy kiedy był ten wypadek, to ja… nie przeżyłem go. Dostałem drugą szansę jako anioł… Słuchaj Kellin, nikt nie może się dowiedzieć. Najlepiej będzie ja zniknę i zapomnisz…

- Oszalałeś? Nikomu nie powiem. I już raz cię straciłem. Nie chcę tego drugi raz. A z tym aniołem. Wow. To wszystko uratowało mi dwie cenne osoby. Ciebie i Copeland. Chodź, wróćmy do domu. Robi się późno.- i tak też uczyniliśmy. Droga minęła nam w ciszy. Niby jest wszystko okej, ale tego nie czuję…

Następnego dnia wstałem dopiero po południu. Zszedłem na dół i ujrzałem Kellina z piękną dziewczyną i Cope.

- Cześć śpiochu. Poznaj Shelię. Shelia to mój brat Caine.- wywróciła oczami.

- Miło cię poznać.

- Ciebie również.- podaliśmy sobie ręce.

- Kellin dużo o tobie opowiadał, ale mówił że byłeś mniejszy i bardziej dziecięcy.

- Miałem wtedy trzynaście lat…- zaśmialiśmy się i zajęliśmy miejsca przy stole. Gadaliśmy sobie, a w pewnym momencie mój brat opuścił pokój z powodu telefonu.

- Dziękuję…- powiedziała Shelia.

- Ale za co?

- Za to, że mu wybaczyłeś i znów jesteś częścią jego życia. Nawet nie wiesz o ile bardziej jest teraz szczęśliwy. Strasznie mu ciebie brakowało… I chciałabym cię przeprosić…

- Za co?- coraz dziwniej.

- Za to, że nie zostałeś zaproszony na ślub. To moja wina. Strasznie nie chciałam widzieć ani ciebie, ani twoich rodziców. Wiem, że to był błąd…- złapałem ją za ramię.

- Nie przejmuj się…- posłała mi uśmiech. Zadzwonił dzwonek do drzwi. Dziewczyna poszła otworzyć.

- Już go wołam. Caine! Ktoś do ciebie!- do mnie? Ruszyłem do drzwi gdzie stał wściekły Louis.- Zostawię was samych.- wróciła do małej a my staliśmy przed domem.

- Coś się sta..

- Co ty odwalasz? Czemu tak nagle sobie wyjeżdżasz tak daleko, masz wszystko i wszystkich w dupie? Co ci do łba strzeliło?!

- Louis o co ci chodzi? Ja tylko chcę spędzić trochę czasu z bratem.

- Tylko? O co mi chodzi? Karzesz nam opiekować się Dianą, a sam wyjeżdżasz i masz to w dupie. Czy ty jesteś normalny? Zachowujesz się jak…

- Nie mów tego.

- Harry.- powiedział stanowczo.

- Przesadziłeś.

- No i dobrze. Diana wczoraj prawie zginęła przez obłąkanych, ty nie odbierasz, jesteś strasznie daleko. Przykro mi ale musisz wybrać. Albo oni- wskazał na dom.- Albo my. Zastanów się Caine. Ja wracam.- powiedział ostro i odleciał. Diana prawie zginęła? O nie… Co ja teraz mam zrobić?

----------------------------------------------

Liczyłam na więcej komentarzy, ale no już dobra, lepsze to niż  3 ;/  NN jutro chyba, że będzie mało kom. Anonimy proszę o podpisywanie się. Co sądzicie o tym rozdziale? Dobry czy fatalny? Chcę znać wasze opinie. Co wybierze Caine? Zapraszam też na pozostałe blogi. A i jak dobrze pójdzie zmieni się szablon bloga, jeśli Sabina Styles go dla mnie wykona :)